Në mbështetje të neneve 78 dhe 83, pika 1, të Kushtetutës, me propozimin e Këshillit të Ministrave, Kuvendi i Republikës së Shqipërisë

 

 

 

 

 

Ky ligj ka si qëllim rregullimin e mënyrave e të formave për sigurimin dhe ofrimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror, në mënyrë që të ndihmojë në mirëqenien dhe përfshirjen shoqërore të individëve e të familjeve që kanë nevojë për kujdes shoqëror, si një mision me rëndësi të veçantë për Republikën e Shqipërisë.

 

 

Ky ligj përcakton llojet e përfitimeve dhe lehtësirave, individët dhe grupet e individëve që përmbushin kushtet për të përfituar, si dhe procedurat e kërkimit e të përfitimit të të drejtave të shërbimeve të kujdesit shoqëror. Shërbimet e kujdesit shoqëror që lidhen me mbështetjen e personave dhe familjeve që janë në nevojë në mënyrë të përkohshme ose të përhershme jepen nga shteti, si dhe nga ofruesit e licencuar nga shteti. 

 

Ligji përcakton rolin dhe përgjegjësitë e organeve publike dhe jopublike të ngarkuara me zbatimin e tij.

 

 

Në kuptim të këtij ligji, me termat e mëposhtëm nënkuptohen:

 

1. “Shërbime të kujdesit shoqëror”, një sistem i integruar dhe i organizuar përfitimesh dhe lehtësirash, të cilat ofrohen nga profesionistë të fushave përkatëse të subjekteve publike ose jopublike, me qëllim sigurimin e mirëqenies dhe përfshirjes shoqërore të individëve e të familjeve që kanë nevojë për kujdes shoqëror.

 

2. “Shërbime rezidenciale”, shërbime të kujdesit njëzetekatërorësh dhe afatgjatë për individë në nevojë (fëmijë ose të rritur), të ofruara në qendrat rezidenciale, publike dhe jopublike.

  

3. “Shërbime komunitare”, shërbime që ofrohen në qendra komunitare lokale ose në ambiente të tjera, si shërbimet e kujdesit ditor apo të zëvendësimit të përkohshëm të kujdestarit për të gjitha kategoritë e përfituesve të shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

4. “Shërbime parashoqërore”, shërbime që përfshijnë informimin e përfituesve të shërbimeve të kujdesit shoqëror nga ofruesit e shërbimeve, ndihmën për përfituesit në përcaktimin e nevojave të tyre, vlerësimin fillestar, mbështetjen dhe ndihmën për zgjedhjen që i përshtatet nevojave të përfituesit në sistemin e shërbimeve shoqërore.

5. “Shërbime në familje”, shërbime të kujdesit shoqëror që ofrohen në familje për kategoritë në nevojë që e kanë të pamundur të marrin shërbime komunitare, ditore dhe rezidenciale.

 

6. “Shërbime të specializuara”, shërbimet e ofruara nga profesionistë të profilizuar në specialitete të ndryshme. Këto shërbime ofrohen në nivel qarku/rajonal dhe bashkie për fëmijët me çrregullime të spektrit autik, prapambetje mendore, çrregullime në komunikim, në nevojë për aftësim fizik, fëmijët e abuzuar seksualisht, fëmijët në konflikt me ligjin si dhe femrat e abuzuara, të dhunuara apo të trafikuara.

 

7. “Shërbimi i këshillimit me telefon ose on-line”, shërbimi i ofruar nëpërmjet linjës telefonike 24 orë në 7 ditë të javës, për mbështetjen, këshillimin në krizë dhe referimin e rasteve të dhunës në familje dhe mbrojtjes së fëmijëve.

 

8. “Përfitues i shërbimeve të kujdesit shoqëror”, subjekti, individi ose familja që përmbush kushtet për të përfituar të drejtat nga shërbimi shoqëror.

 

9. “Fëmijë”, çdo individ deri në moshën 18 vjeç.

 

10. “Fëmijë në nevojë për mbrojtje të veçantë”, individi deri në moshën 18 vjeç, i cili mund të jetë viktimë e abuzimit, neglizhencës, shfrytëzimit, diskriminimit, dhunës, braktisjes apo i një veprimtarie kriminale si dhe individi nën 18 vjeç, i cili ka kryer ose akuzohet se ka kryer një vepër penale.

 

11. “Person me aftësi të kufizuar”, individi, fëmijë ose i rritur, me dëmtime fizike, mendore, intelektuale apo shqisore afatgjata të cilat në ndërveprim me barriera të ndryshme mund të pengojnë pjesëmarrjen e tij të plotë dhe efektive në shoqëri njësoj si pjesa tjetër e shoqërisë.

 

12. “Viktima të dhunës”, të gjithë individët, grupet e individëve apo familjet, të cilat janë viktima dhe/ose viktima të mundshme të dhunës, përfshirë dhunën në familje ose abuzimet.

 

13. “Viktimë e trafikimit”, personi fizik që është është objekt i trafikimit të qenieve njerëzore, sipas përkufizimit të shkronjës “e”, të nenit 4, të ligjit nr.9642, datë 20.11.2006, “Për ratifikimin e konventës së Këshillit të Evropës “Për masat kundër trafikimit të qenieve njerëzore””.

 

14. “Mjete minimale jetese”, të gjitha mjetet monetare ose të ardhurat në natyrë, të cilat bëjnë të mundur jetesën.

 

15. “Situatë emergjence”, një situatë kritike, e përkohshme ose jo, e shkaktuar nga faktorë shoqërorë që sjellin apo mund të sjellin dëme të menjëhershme, të rënda apo që dëmtojnë seriozisht jetën, shëndetin apo mirëqenien e individit në rast se nuk merren masa urgjente dhe ndaluese.

 

16. “Procedurë administrative”, “Akt administrativ”, “Kompetenca administrative”, “Organ publik”, “Palë” do të kenë kuptimin e dhënë në Kodin e Procedurave Administrative.

 

17. “Kujdestar”, individi që ofron shërbime kujdestarie për të miturit sipas përcaktimeve në Kodin e Familjes të Republikës së Shqipërisë.

 

18. “Familje kujdestare”, një familje alternative, e vendosur nga gjykata për t’i ofruar fëmijës një mjedis familjar, kushte për mirërritje, përkujdesje fizike dhe mbështetje emocionale sipas përcaktimeve të Kodit të Familjes të Republikës së Shqipërisë.

 

19. “Ndihmës personal”, individi i zgjedhur dhe i udhëzuar nga një person me aftësi të kufizuara për ta ndihmuar këtë të fundit të kapërcejë pengesat në jetën e përditshme, sipas përcaktimeve në ligjin nr.93/2014, “Për përfshirjen dhe aksesueshmërinë e personave me aftësi të kufizuara”.

 

20. “Diskriminim” do të ketë kuptimin e dhënë në ligjin e posaçëm për mbrojtjen nga diskriminimi.

 

21. “Person i vetëm”, individi i cili nuk ka një familje ose që jeton i vetëm.

 

22. “Prind i vetëm”, prindi i/e cili/a nuk është martuar ose që kujdeset i/e vetëm/me për fëmijën/ët e tij/saj.

  

23. “Person mbi moshë pune”, individi që, në çastin e vlerësimit të kritereve për përfitimin e shërbimit shoqëror, është mbi moshën e përcaktuar të punës për atë vit, sipas legjislacionit në fuqi për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë.

 

24. “Njësi të qeverisjes vendore”, janë 61 bashkitë dhe 12 qarqet sipas përcaktimit në ligjin nr.115/2014, “Për ndarjen administrativo-territoriale të njësive të qeverisjes vendore të Republikës së Shqipërisë”.

 

25. “Punonjës social i njësisë së qeverisjes vendore”, figura profesionale në njësitë e vlerësimit të nevojave dhe referimit të rasteve, që do të jetë përgjegjës për identifikimin e nevojave, referimin, menaxhimin dhe ndjekjen në vazhdim të rasteve.

 

26. “Menaxhim i rastit”, sigurimi dhe bashkërendimi i referimit të individëve në nevojë për kujdes shoqëror në të gjithë procesin e ofrimit të ndihmës sa herë që të jetë e nevojshme.

 

27. “Subjekt jopublik, ofrues i shërbimeve shoqërore”, çdo ofrues                          jopublik i licencuar për ofrimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

28. “Regjistri Elektronik Kombëtar”, baza elektronike e të dhënave të përfituesve, subjekteve ofruese, institucioneve përgjegjëse, llojit dhe kohëzgjatjes së shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

29. “Punonjës i shërbimeve sociale”, i punësuari në shërbim të kategorive përfituese të shërbimeve të kujdesit shoqëror, si pjesë e sistemit publik dhe         jopublik të ofrimit të shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

30. “Tarifat e shërbimeve të kujdesit shoqëror”, tarifat që vendosen me vendim të këshillit bashkiak në përputhje me kriteret e përcaktuara sipas llojit të shërbimit dhe mënyrës së përcaktimit të tyre.

 

 

 

Shërbimet shoqërore administrohen në bazë të parimeve universale në fushën e mbrojtjes të të drejtave të njeriut dhe në mënyrë të veçantë në bazë të këtyre parimeve themelore:

 

a) Parimi i universalitetit. Shërbimet e kujdesit shoqëror janë krijuar, funksionojnë dhe mbikëqyren bazuar në një sistem rregullash ligjore që ofrojnë garanci të mjaftueshme për t’u zbatuar në mënyrë të njëjtë për përfituesit që ndodhen në të njëjtat kushte. 

b) Parimi i drejtësisë sociale. Çdokush ka detyrim të sigurojë kushtet bazë të jetesës për veten dhe personat për të cilët ka detyrim ligjor t’i mbështetë dhe çdokush ka detyrim të kontribuojë me punën, të ardhurat dhe pasuritë e tij/saj për reduktimin e gjendjes së varfërisë së tij/saj apo të anëtarëve të familjes, veçanërisht fëmijëve dhe anëtarëve të tjerë që nuk janë në gjendje të kujdesen për veten e tyre. 

c) Parimi i subsidiaritetit. Shërbimet e kujdesit shoqëror ofrohen sa më pranë qytetarëve dhe për sa është e mundur nga strukturat vendore.

ç)  Parimi i mbështetjes shoqërore. Subjektet, të cilat përmbushin kushtet për të përfituar nga shërbimet e kujdesit shoqëror, kanë të drejtën e përdorimit të tyre në mënyrën e përcaktuar me ligj dhe për aq kohë sa janë në kushtet e vështirësisë e të pamundësisë. 

d) Parimi i deinstitucionalizimit. Shërbimet e kujdesit shoqëror sigurohen dhe ofrohen, për aq sa është e mundur, pranë familjes ose komunitetit të përfituesit të shërbimit me qëllim sigurimin e mirëqenies shpirtërore dhe përdorimin me efikasitet të fondeve.  

dh) Parimi i partneritetit. Funksionimi i sistemit të shërbimeve shoqërore bazohet në një bashkëpunim të ngushtë midis qeverisjes qendrore dhe vendore, si financues kryesorë të shërbimeve shoqërore me organizatat jofitimprurëse dhe subjektet e tjera jopublike që kanë në objekt të veprimtarisë së tyre ofrimin e shërbimeve shoqërore për individët dhe familjet që kanë nevojë për kujdes shoqëror.

e) Parimi i respektimit të të drejtave të njeriut dhe integritetit të përfituesit. Ofrimi i shërbimeve të kujdesit shoqëror bazohet në respektimin e të drejtave të njeriut, integritetit të individit, besimit fetar dhe formimin e gjithanshëm të tij.

ë) Parimi i ndalimit të diskriminimit. Ndalohet diskriminimi i drejtpërdrejtë apo i tërthortë i përfituesit të shërbimeve të kujdesit shoqëror duke shmangur çdo dallim, përjashtim ose parapëlqim mbi bazën e origjinës, ngjyrës, gjinisë, moshës, fesë, bindjeve politike, origjinës shoqërore, lidhjes familjare, të metave fizike apo mendore, që cenon të drejtën e individit për të qenë i barabartë në përfitimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror sipas këtij ligji.   

f) Parimi i konfidencialitetit dhe mbrojtjes të të dhënave personale. Të dhënat personale të individit, që trajtohet me shërbime të kujdesit shoqëror, janë konfidenciale dhe mbrohen e përpunohen sipas ligjit në fuqi për mbrojtjen e të dhënave personale. Punonjësi social si dhe çdo person tjetër i angazhuar në ofrimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror ruan konfidencialitetin e të dhënave personale të individit, subjekt të këtij ligji, për të cilat ka marrë dijeni si pasojë e funksionit apo detyrës që kryen. Detyrimi për ruajtjen e konfidencialitetit shtrihet edhe pas përfundimit të marrëdhënies së punës, funksionit apo detyrës.  

 

 

 

 

1. Të drejtën për të përdorur shërbimet e kujdesit shoqëror e kanë individë ose familje që nuk kanë mjetet minimale të jetesës dhe nuk janë në gjendje që t’i sigurojnë ato me punë apo të ardhura nga pronat ose burime të tjera, si dhe të gjithë individët që janë në pamundësi për të plotësuar nevojat e tyre bazë të jetesës, vetë ose me ndihmën e anëtarëve të familjes, për shkak të kushteve personale dhe sociale.

 

2. Shërbimet e kujdesit shoqëror përdoren nga shtetasit shqiptarë me banim në Republikën e Shqipërisë.

 

3. Shërbimet e kujdesit shoqëror përdoren edhe nga personat e huaj apo pa shtetësi dhe refugjatët, por me banim në Republikën e Shqipërisë.

 

4. Personat, të cilët kanë fituar statusin e refugjatit dhe të mbrojtjes plotësuesenë Republikën e Shqipërisë, gëzojnë të drejtën e kujdesit shoqëror njësoj si shtetasit shqiptarë, bazuar në dokumentacionin përkatës, të përgatitur për këtë qëllim nga autoriteti përgjegjës për azilin dhe refugjatët, sipas nenit 58, të ligjit 121/2014, “Për azilin në Republikën e Shqipërisë”.

 

Neni 6

Përfituesit e shërbimeve të kujdesit shoqëror

 

1. Përfituesit e shërbimeve të kujdesit shoqëror përfshijnë këto grupe shoqërore:

 

a. Fëmijët dhe fëmijët në nevojë të mbrojtjes së veçantë kur nuk kanë mbushur moshën 18 vjeç dhe janë në pamundësi apo vështirësi për shkak se janë pa prindër, pa kujdestarë, jashtë familjes ose larg kujdesit prindëror apo kujdestarisë, viktimat apo viktimat e mundshme të abuzimit, trafikimit apo dhunës në familje, si dhe si dhe fëmija i mitur që gëzon mbrojtje ndërkombëtare në Republikën e Shqipërisë, sipas nenit 16, të ligjit 121/2014, “Për azilin  në Republikën e Shqipërisë”.

b. Personat me aftësi të kufizuara;

c. Të rriturit, përfshirë gratë dhe vajzat, me probleme sociale, viktimat e dhunës, trafikimit, varësisë së provuar ndaj drogës e alkoolit;

ç) Femrat shtatzënë apo prindi i vetëm/i i një fëmije deri në moshën njëvjeçare;

d) Të miturit dhe të rinjtë në konflikt me ligjin, që kanë përfunduar periudhën e dënimit dhe kanë nevojë për shërbime të kujdesit shoqëror me qëllim riintegrimin në shoqëri si dhe ata që gëzojnë mbrojtje ndërkombëtare me vendim të autoritetit përgjegjës për azilin dhe refugjatët në Republikën e Shqipërisë;

dh) Të moshuarit në nevojë që nuk janë të aftë të kujdesen për veten, të braktisur.

 

2. Individi, i cili nuk përfshihet në kategoritë e përfituesve të shërbimeve të kujdesit shoqëror, ka gjithashtu të drejtë, kundrejt tarifave përkatëse, të kërkojë sistemim të përkohshëm në institucionet e ofrimit të shërbimit, qofshin këto rezidenciale apo komunitare sipas kushteve të përcaktuara në këtë ligj, deri në mbarimin e rrethanave të veçanta për të cilat ka kërkuar shërbimin.

 

 

Nuk përfitojnë shërbime të kujdesit shoqëror kategoritë e mëposhtme:

 

a. Shtetasit shqiptarë që banojnë jashtë vendit;

b. Azilkërkuesit të cilët nuk kanë marrë statusin e azilit;

c. Shtetasit shqiptarë, shtetasit e huaj ose personat pa shtetësi, të cilët kanë nevojë për ndihmë emergjente, si pasojë e fatkeqësive natyrore dhe luftërave;

ç) Personat që vuajnë dënim me heqje lirie, me vendim të formës së prerë të gjykatës.

 

 

 

Llojet e shërbimeve të kujdesit shoqëror

 

1. Shërbimet e kujdesit shoqëror janë të organizuara si shërbime në komunitet, institucione të kujdesit dhe familje për të gjitha kategoritë e identifikuara të përfituesve.

 

2. Llojet e shërbimeve shoqërore janë, si më poshtë:

 

a) Shërbimet parashoqërore;

b) Shërbimet në qendrat komunitare, përfshirë qendrat e zhvillimit;

c) Shërbimet në qendrat rezidenciale, përfshirë strehëzat;

ç) Shërbimet shoqërore në situatë emergjence;

d) Shërbimet e përkujdesjes alternative për fëmijët pa kujdes prindëror;

dh) Shërbimet e specializuara;

e) Shërbimi i këshillimit me telefon ose on-line.

 

3. Shërbimet e kujdesit shoqëror janë shërbime rezidenciale kur është e pashmangshëm dhe e papërshtatshëm ofrimi i tyre në familje apo komunitet.

 

4. Kërkesa dhe dokumentacioni për të përdorur shërbime të kujdesit shoqëror paraqiten tek punonjësi social i njësisë së qeverisjes vendore, pjesë e strukturave të vlerësimit të nevojave dhe referimit në njësitë e qeverisjes vendore. 

 

5. Kriteret dhe procedurat e pranimit në qendrat rezidenciale dhe për përdorimin e shërbimeve në komunitet përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

 

1. Shërbimet e kujdesit shoqëror, sipas mënyrës së financimit, klasifikohen në shërbime publike, jopublike dhe shërbime private.

 

2. Në shërbimet shoqërore publike përfshihen shërbimet e kujdesit shoqëror që ofrohen në qendrat komunitare, qendrat rezidenciale, qendrat ditore ose në shtëpi. Këto shërbime financohen nga buxheti i shtetit dhe nga buxhetet vendore të organeve të qeverisjes vendore.

 

3. Shërbimet shoqërore të specializuara janë pjesë e shërbimeve të kujdesit shoqëror të cilat ofrohen nga njësitë e qeverisjes vendore.

 

4. Në shërbimet shoqërore jopublike përfshihen shërbimet e kujdesit shoqëror që ofrohen në qendrat rezidenciale, në qendrat ditore ose në shtëpi nga subjekte jopublike. 

 

 

1. Shërbimet parashoqërore konsiderohen si shërbime komunitare dhe përbëhen nga:

 

a) informimi dhe këshillimi;

b) shërbimi në familje;

c) mbështetja psiko-sociale; 

ç) ndërhyrja e hershme. 

 

2. Shërbimet parashoqërore sigurohen nga profesionistë të caktuar nga struktura të vlerësimit të nevojave dhe referimit pranë njësive të qeverisjes vendore.

 

 

Informimi dhe këshillimi janë shërbime që synojnë përmirësimin e situatës së individit duke e orientuar rreth mundësive më të përshtatshme për nevojat e tij, në sistemin e shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

 

1. Shërbimi në familje është shërbim ndaj individit, person i vetëm, që jepet në shtëpi ose në familjen kujdestare.

 

2. Shërbimi në familje u njihet fëmijëve, të moshuarve, personave me aftësi të kufizuara të cilët janë të pamundur të kujdesen për veten dhe nuk mund të ndihmohen nga familjarët apo kujdestari.

3. Shërbimi në familje është një kombinim shërbimesh të kujdesit ditor që përfshin:

 

a) furnizimin dhe shpërndarjen e ushqimeve të gatshme në shtëpi;

b) furnizim të barnave apo furnizime të tjera;

c) mbajtjen e higjienës personale:

ç) përmbushjen e nevojave të tjera të përditshme sipas vlerësimit, rast pas rasti.

 

 

1. Mbështetja psiko-sociale ofrohet individualisht ose në grup dhe synon  inkurajimin, rehabilitimin, zhvillimin e aftësive njohëse, funksionale, komunikuese apo shoqërore të përfituesve.

 

2. Kur vlerësohet e nevojshme nga strukturat e vlerësimit të nevojave dhe referimit, mbështetja psiko-sociale mund të jepet edhe si pjesë e shërbimeve të specializuara.

 

 

1. Ndërhyrja e hershme është një shërbim shoqëror individual që ofrohet në familje, në qendra sociale për ofrimin e shërbimeve në komunitet ose institucionet e arsimit të detyrueshëm dhe konsiston në ndihmë profesionale dhe stimuluese për fëmijët deri në 8 vjeç, asistencë këshilluese për prindërit dhe anëtarët e tjerë të familjes me lidhje gjaku ose për familjen kujdestare me qëllim riintegrimin në shoqëri të fëmijës.

 

2. Ndërhyrja e hershme përfshin referimin e rastit të fëmijës tek një qendër e shërbimeve shoqërore e specializuar, institucion i arsimit të detyrueshëm apo institucion mjekësor sipas karakteristikave të veçanta të fëmijës.

 

 

1. Shërbimet e kujdesit shoqëror të ofruara kryesisht në qendra komunitare ofrohen si shërbime të plota ditore ose gjysmëditore.

 

2. Qëndrimi i plotë ditor zgjat nga gjashtë deri në tetë orë në ditë, ndërsa qëndrimi gjysmëditor nuk mund të jetë më shumë se gjashtë orë në ditë.

 

3. Gjatë kohës së qëndrimit në qendrën komunitare garantohet siguria fizike, jepen shërbime për higjienën personale, kujdesin shëndetësor, edukimin, rehabilitimin psiko-social, kalimin e kohës së lirë në komunitet, fuqizimin e individit/familjes si dhe çdo shërbim tjetër i nevojshëm sipas nevojave të identifikuara të përfituesit.

 

4. Shërbimet e plota ditore mund të përdoren një ose disa ditë në javë ose gjatë të gjitha ditëve të punës.

 

5. Kushtet dhe mënyra e ofrimit të shërbimit përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

 

1. Shërbimet në qendrat e zhvillimit janë shërbime komunitare që synojnë sigurimin dhe përmirësimin e statusit dhe cilësisë së jetës së individëve  me aftësi të kufizuara, deri në 21 vjeç.

 

2. Llojet e shërbimeve, që ofrohen në qendrat e zhvillimit janë, si më poshtë:

 

a) Terapi intensive psiko-sociale për aftësimin mendor dhe rehabilitimin social me qëllim integrimin në komunitet;

b) Shërbim psikomotor për aftësimin dhe përmirësimin e parametrave psikologjikë dhe  të motorikës fine e globale;

c) Aftësim i parametrave fizikë;

ç) Shërbime të specializuara ortofonie për aftësimin e individëve me çrregullime të spektrit autik apo aftësisë për të komunikuar;

d) Terapi riaftësimi për punë;

      dh) Terapi zhvillimi.

 

 

1. Shërbimi në strehëza është shërbim i kujdesit shoqëror rezidencial i ofruar në mënyrë të përkohshme që përfshin shërbimin e specializuar, strehimin, sigurinë fizike, ushqimin, kujdesin shëndetësor, rehabilitimin psiko-social, terapinë fizike, aktivitete profesionale, kalimin e kohës në komunitet, edukimin, në varësi të nevojave të identifikuara dhe të zgjedhura nga përfituesit.

 

2. Përfituesit e shërbimit në streha janë:

a) fëmija, i cili gjendet i pambikëqyrur nga prindërit, në rrezik, apo në situatë rruge;

b) fëmija në nevojë të mbrojtjes së veçantë;

c) i rrituri, i cili nuk ka vendbanim të përhershëm apo të përkohshëm dhe nuk është në gjendje të kujdeset për veten; 

ç) femrat shtatzënë ose prindi i vetëm me fëmijë deri në 1 vjeç; 

d) fëmijët dhe të rriturit, viktima të dhunës në familje, abuzimit, viktima të trafikimit apo viktima të mundshme të trafikimit a në rrezik potencial për jetën; 

     dh) fëmijët dhe të rriturit në rrezik për shkak të situatës shëndetësore, aftësisë së kufizuar, varësive nga droga apo alkooli a përjashtimi social.

 

3. Ky shërbim mund të ofrohet gjatë të gjitha ditëve të javës dhe përfshin edhe referimin në një shërbim tjetër shoqëror.

 

 

1. Strehimi i përkohshëm është një shërbim i ofruar ndaj individëve që ndodhen në rrethana të vështira dhe emergjente, deri në referimin e tyre tek një shërbim tjetër shoqëror.

 

2. Përfituesit e këtij shërbimi nuk kalojnë në procesin e zakonshëm të vlerësimit të rastit, por vetëm referohen nga punonjësi social.

 

3. Pas kalimit të situatës së emergjencës, struktura përgjegjëse për vlerësimin dhe referimin bën vlerësimin e mëtejshëm të rastit për personin në nevojë.

 

4. Ky shërbim strehimi mund të jepet edhe në familjen me lidhje gjaku ose familjen kujdestare.

 

5. Strehim i përkohshëm zgjat deri në gjashtë muaj, por mund të zgjatë deri në një vit për këto kategori:

 

a) Gratë shtatzëna apo prindin e vetëm me fëmijë nën moshën 1-vjeçare, i cili nuk ka një vendbanim apo një vend për të jetuar ose, për shkak të marrëdhënieve të thyera familjare, nuk mund të qëndrojë me fëmijën në familje;

b) Fëmijë dhe të rritur, viktima të dhunës në familje, abuzimeve, viktima të trafikimit apo viktima të mundshme të trafikimit a në rrezik për jetën.

 

 

1. Në rast se një punonjës social i njësisë së qeverisjes vendore informohet ose beson në mënyrë të arsyeshme se fëmija ndodhet në situatë emergjence, ndërmerr veprimet e mëposhtme:

a) Largon fëmijën nga vendndodhja aktuale dhe e akomodon atë në strehën e përkohshme më të afërt;

b) Ndihmon fëmijën duke e dërguar në spital ose informon menjëherë policinë në rast se situata e kërkon;

c) Komunikon me fëmijën për të kuptuar situatën e tij;

ç) Informon fëmijën mbi hapat që duhen ndjekur sipas këtij neni.

d) Referon fëmijën në njësinë e mbrojtjes së fëmijës.

 

2. Menjëherë pas dërgimit të fëmijës në strehën e përkohshme, punonjësi social informon prindërit ose përfaqësuesin ligjor të fëmijës.

 

3. Streha e përkohshme ku është akomoduar fëmija bën kërkesë për urdhër të menjëhershëm mbrojtjeje në gjykatën kompetente në mënyrë që të sigurohet mbrojtja e fëmijës duke legjitimuar qëndrimin e tij në qendrat e kujdesit shoqëror.

 

4. Në rast se gjykata lëshon urdhrin e menjëhershëm të mbrojtjes, fëmija qëndron në qendrat e kujdesit shoqëror sipas kushteve dhe kritereve të përcaktuara në këtë ligj.

 

5. Pas lëshimit të urdhrit të mbrojtjes, institucioni i kujdesit shoqëror, në rast se e diktojnë rrethanat, paraqet përpara gjykatës një kërkesë për vendosjen ose zëvendësimin e kujdestarisë.

 

6. Në rast se gjykata nuk e gjykon të arsyeshëm lëshimin e urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes, punonjësi social i njësisë së qeverisjes vendore monitoron mirëqenien e fëmijës pranë familjes.

 

 

 

Institucionet, të cilat me ligj janë përgjegjëse për trajtimin e fëmijëve të shfrytëzuar ose të trafikuar, janë të detyruara të ndërmarrin të gjitha masat dhe veprimet specifike për të ndihmuar dhe mbështetur fëmijët, viktima të shfrytëzimit ose trafikimit, deri në shërimin e tyre fizik dhe psiko-social, pas një vlerësimi të veçantë të rrethanave të secilit fëmijë, me qëllim gjetjen e një zgjidhjeje të qëndrueshme, sipas ligjit nr.9642, datë 20.11.2006, “Për ratifikimin e konventës së Këshillit të Evropës “Për masat kundër trafikimit të qenieve njerëzore””.

 

 

1. Shërbime në qendrat rezidenciale konsiderohen shërbimet e akomodimit afatgjatë dhe të organizuar që u ofrohet kategorive në nevojë, për të cilat kujdesi në shtëpi nuk është i mundur. 

 

2. Vendosja e kategorive në nevojë në qendrat e kujdesit shoqëror bëhet me pëlqimin e individit ose përfaqësuesit të tij ligjor pas vlerësimit të gjendjes shoqërore, ekonomike dhe mjekësore të individit.

 

 

1. Akomodimi afatgjatë u sigurohet individëve që kanë nevojë për kujdes intensiv me qëllim përmbushjen e nevojave themelore, kur ky kujdes nuk u sigurohet dot në familje apo familje kujdestare.

 

2. Personat që kanë nevojë për kujdes intensiv janë:

a) personat me aftësi të kufizuara, sipas moshës, llojit dhe shkallës së dëmit, kur nuk është e mundur të sigurohet kujdesi në familje duke i dhënë format e duhura institucionale të kujdesit;

b) të moshuarit dhe të sëmurët rëndë të cilët vuajnë nga ndryshime të përhershme të gjendjes shëndetësore.

 

1. Akomodimi i organizuar është një shërbim i kujdesit shoqëror në nivel vendor, i cili i ofrohet për 24 orë në ditë në qendrat rezidenciale për të përmbushur nevojat themelore sociale, kulturore, arsimore, rekreative dhe nevoja të përfituesve, i ofruar nga subjekte publike ose jopublike.

2. Akomodimi i organizuar u ofrohet të moshuarve, jetimëve, fëmijëve pa kujdes prindëror ose pa kujdestari, personave me aftësi të kufizuara, duke u dhënë format e duhura rezidenciale të kujdesit, kur janë shteruar të gjitha mundësitë për të siguruar kujdesin në familje, familje kujdestare apo qendra komunitare.

 

3. Përfituesve të shërbimeve të akomodimit të organizuar u jepet në dorë një shumë në lekë për shpenzime personale. Kjo shumë përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

4. Personat, që kanë dëshirë të përdorin shërbimin e akomodimit të organizuar dhe kanë të ardhura personale, mund të pranohen në institucionet publike të akomodimit të organizuar, kundrejt një tarife. Mënyra e llogaritjes së tarifës përcaktohet me udhëzim të ministrit përgjegjës për çështjet sociale.

 

5. Në çdo rast, përparësi për t’u pranuar në shërbimin e akomodimit të organizuar do të kenë kategoritë e përcaktuara në pikën 2, të këtij neni.

 

 

1. Fëmijës së privuar në mënyrë të përkohshme/të përhershme nga mjedisi familjar ose kur nuk është në interesin më të lartë të tij të qëndrojë në këtë mjedis i sigurohet një përkujdesje alternative.

 

2. Përkujdesja alternative mund të jetë:

 

a) vendosja në një familje alternative ose në një institucion të përkujdesjes për fëmijë;

b) vendosja në një familje birësuese.

 

3. Shërbimet e përkujdesjes alternative për fëmijët pa kujdes prindëror ofrohen në familjen kujdestare, sipas nevojave specifike të fëmijës, të parashikuara në legjislacionin në fuqi. 

 

4. Procedura e evidentimit të familjes kujdestare organizohet dhe mbikëqyret nga strukturat e shërbimeve shoqërore të organeve të njësive të qeverisjes vendore, të cilat ngrenë pranë tyre komisionet multidisiplinare për vlerësimin e rasteve. Organizimi dhe funksionimi i komisioneve multidisiplinare përcaktohen me udhëzim të ministrit përgjegjës për çështjet sociale.

 

5. Kriteret, dokumentacioni dhe procedura që do të ndiqet nga strukturat e shërbimeve shoqërore të organeve të njësive të qeverisjes vendore, për evidentimin e familjeve kujdestare, si dhe masa e financimit për shpenzimet e fëmijës të vendosur në familje kujdestare përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

6. Ministri përgjegjës për çështjet sociale nxjerr udhëzim për procedurat dhe zbatimin e standardeve të shërbimeve.

 

 

1. Përfituesit e shërbimeve të përkujdesjes shoqërore përfitojnë shërbimet publike, si arsimimi, shëndetësia. Shpenzimet e tyre mbulohen nga buxheti i shtetit duke përfshirë edhe shpenzimet e shërbimit shëndetësor/mjekësor. 

 

2. Përfituesit e shërbimeve shoqërore, të përcaktuar në pikën 1, të këtij neni, përfshihen në kategorinë e personave ekonomikisht joaktivë, në kuptim të skemës së sigurimeve të detyrueshme të kujdesit shëndetësor. Kontributi në fondin e sigurimeve të detyrueshme shëndetësore për këto kategori paguhet nga buxheti i shtetit.

 

 

 

1. Sistemi i shërbimeve të kujdesit shoqëror nëpërmjet institucioneve përkatëse ofron mundësi për një gamë të gjerë të përfituesve, pa ose kundrejt tarifave, sipas rasteve të përcaktuara në këtë ligj.

 

2. Në çdo rast, metodologjia e përcaktimit të tarifave dhe nivelit të tyre do të bëhet me udhëzim të përbashkët të ministrit përgjegjës për çështjet sociale dhe të ministrit të Financave. 

 

3. Koordinimi dhe mbështetja e përgjithshme e shërbimeve të kujdesit shoqëror bëhet nga ministria përgjegjëse për çështjet sociale.

 

 

1. Shërbimet e kujdesit shoqëror ofrohen nga personat juridikë publikë apo             jopublikë, të licencuar për këtë qëllim.

 

2. Veprimtaritë e shërbimeve të kujdesit shoqëror, të përcaktuara në këtë ligj, përfshihen në kategorinë X.1, të shtojcës së ligjit për licencat. Licencimi i këtyre veprimtarive dhe subjekteve të ofrimit të tyre bëhet sipas ligjit për licencat.

 

3. Shërbimet e kujdesit shoqëror të financuara privatisht ofrohen nga subjekte jopublike, por sipas kushteve të përcaktuara në këtë ligj.

 

4. Ofrimi i shërbimeve të kujdesit shoqëror, në çdo rast, bëhet në përputhje me standardet e hartuara nga ministria përgjegjëse për çështjet sociale.

 

 

1. Pranimi në sistemin e shërbimeve të kujdesit shoqëror fillon me kërkesë të individit në nevojë, përfaqësuesit të tij, psikologut, por mund të fillojë edhe kryesisht nga punonjësi social i njësisë së qeverisjes vendore kur konstatohet situata e nevojës për shërbime.

 

2. Kërkesa për të përfituar shërbime të kujdesit shoqëror paraqitet tek punonjësi social i njësisë së vlerësimit të nevojave dhe referimit në Drejtorinë e Shërbimeve Shoqërore të njësisë së qeverisjes vendore.

 

3. Kryetari i bashkisë vendos për miratimin ose refuzimin e kërkesës për pranimin në sistemin e shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

4. Në rast se shërbimi i kujdesit shoqëror për individin nuk ofrohet nga ajo njësi e qeverisjes vendore, kryetari i bashkisë referon rastin tek një njësi tjetër e qeverisjes vendore, vetë ose nëpërmjet Drejtorisë Rajone të Shërbimit Social Shtetëror. Vendimet e kryetarit të bashkisë mund të ankimohen në rrugë gjyqësore.

 

1. Lista e përfituesve e miratuar nga kryetari i bashkisë i dërgohet për informim Këshillit Bashkiak në mënyrë periodike. 

 

 

1. Regjistri Elektronik Kombëtar administrohet në nivel qendror nga ministria përgjegjëse për çështjet sociale nëpërmjet Shërbimit Social Shtetëror dhe mund të aksesohet nga të gjitha njësitë e qeverisjes vendore.

 

2. Çdo njësi e qeverisjes vendore ka detyrimin për të hedhur në regjistër të dhënat që disponon dhe për të raportuar periodikisht në Shërbimin Social Shtetëror.

 

3. Të dhënat e hedhura në regjistër grumbullohen nga Shërbimi Social Shtetëror dhe i raportohen në mënyrë periodike ministrisë përgjegjëse për çështjet sociale.

 

4. Regjistri Elektronik Kombëtar ngrihet dhe administrohet në përputhje me legjislacionin në fuqi për bazën e të dhënave shtetërore.

 

5. Rregullat specifike të funksionimit e të administrimit të Regjistrit Elektronik Kombëtar përcaktohen me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

 

 

1. Zbatimi i sistemit të shërbimeve të kujdesit shoqëror që financohen nga buxheti i shtetit dhe nga buxhetet e njësive të qeverisjes vendore është përgjegjësi e organeve publike të ngarkuara me këtë detyrë, në nivel qendror dhe vendor.

 

2. Institucionet përgjegjëse duhet të sigurojnë sa më shumë të jetë e mundur thjeshtëzimin e procedurave administrative për shqyrtimin e kërkesave e të situatave që përfshijnë kërkimin e së drejtës për të përfituar nga sistemi i shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

3. Institucionet kryesore përgjegjëse për administrimin e sistemit të shërbimeve të kujdesit shoqëror janë, si më poshtë:

 

a) Ministria përgjegjëse për çështjet sociale dhe institucionet e saj të varësisë; 

b) Kryetari i qarkut;

c) Bashkia.

 

 

1. Ministria përgjegjëse për çështjet sociale organizon dhe administron sistemin e shërbimeve të kujdesit shoqëror në përputhje me kërkesat dhe standardet e ofrimit të tyre.

 

2. Ministria përgjegjëse për çështjet sociale ka këto role dhe funksione kryesore:

 

a) Harton dokumentet e politikave të reformimit e të modernizimit të sistemit të shërbimeve të kujdesit shoqëror me synim rritjen e efektivitetit dhe ofrimin e tyre;

b) Harton dhe përditëson standardet minimale të ofrimit të shërbimeve;

c) Harton dhe/ose propozon akte ligjore e nënligjore për plotësimin e kuadrit rregullator të funksionimit të sistemit të shërbimeve të kujdesit shoqëror;

        ç) Përcakton kriteret dhe kushtet që duhet të përmbushin subjektet e ofrimit të shërbimeve të kujdesit shoqëror;

d) Harton dhe ndërmerr fushata ndërgjegjësimi që inkurajojnë ndihmën, punën vullnetare dhe format e tjera të bamirësisë në favor të individëve dhe familjeve në nevojë për shërbime të kujdesit shoqëror;

      dh) Harton dokumente bashkëpunimi mes aktorëve të përfshirë në zbatimin e sistemit të shërbimeve të kujdesit shoqëror, me qëllim koordinimin e bashkëpunimit në mënyrë efektive;

e) Programon, si zë më vete në buxhet, fondet për financimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror, që iu delegohet bashkive si transfertë në fondin social; 

ë) Harton dhe miraton manuale trajnimi e edukimi për mënyrën e ofrimit të shërbimeve të kujdesit shoqëror nga ana e subjekteve ofruese me qëllim zbatimin me uniformitet të ligjit;

f) Këshillon dhe udhëzon njësitë e qeverisjes vendore në lidhje me strukturat që duhet të ngrihen prej tyre për zbatimin e sistemit të shërbimeve të kujdesit shoqëror dhe mënyrat e planifikimit e të ofrimit të shërbimeve;

          g) Harton dhe paraqet për miratim nevojat për financim nga buxheti i shtetit për aktivitetet e shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

1. Shërbimi Social Shtetëror është institucion qendror në varësi të ministrisë përgjegjëse për çështjet sociale.

2. Statuti i Shërbimit Social Shtetëror miratohet me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

3. Struktura dhe organika e Shërbimit Social Shtetëror miratohet me urdhër të Kryeministrit.

 

 

1. Shërbimi Social Shtetëror monitoron zbatimin e legjislacionit të shërbimeve shoqërore në të gjithë vendin, nëpërmjet strukturave të njësisë qendrore dhe drejtorive rajonale.

 

2. Shërbimi Social Shtetëror ka këto role dhe funksione kryesore:

 

a) Harton dokumentacionin tip për përfituesit e shërbimeve shoqërore.

b) Kryen vlerësimin e nevojave të shërbimeve të kujdesit shoqëror.

c) Mbledh, analizon dhe përpunon informacionin mbi ecurinë e sistemit të shërbimeve të kujdesit shoqëror dhe raporton periodikisht në ministrinë përgjegjëse për çështjet sociale. 

ç) Harton raportin vjetor të vlerësimit të nevojave për shërbime të kujdesit shoqëror dhe  kapaciteteve të shërbimeve publike e jopublike.

d) Trajnon personelin e njësive të qeverisjes vendore që mbulon aspektet e shërbimeve shoqërore.

      dh) Bashkërendon procesin e hartimit të planeve sociale duke siguruar që këto plane të përputhen me strategjitë kombëtare.

e) Përditëson dhe mirëmban Regjistrin Elektronik Kombëtar me të dhënat për përfituesit dhe subjektet kërkuese të kujdesit shoqëror.

ë) I dërgon ministrisë statistikat sociale të lidhura me shërbimet e kujdesit shoqëror dhe pagesat sociale.

 

 

1. Inspektorati i Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror ka përgjegjësi të kontrollojë dhe të verifikojë respektimin e kërkesave ligjore në fushën e shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

2. Inspektorati, që mbulon fushën e shërbimeve të kujdesit shoqëror, në vijim Inspektorati, është personi juridik publik buxhetor, në varësi të ministrit përgjegjës për çështjet sociale.

 

3. Inspektorati funksionon sipas këtij ligji dhe ligjit që rregullon inspektimin në Republikën e Shqipërisë.

 

4. Mënyra e organizimit, funksionimit dhe veprimtarisë në përgjithësi të Inspektoratit përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

5. Struktura dhe organika e Inspektoratit miratohen me urdhër të Kryeministrit, me propozimin e ministrit përgjegjës për çështjet sociale.

 

 

1. Inspektorati, në zbatim të këtij ligji, kryen këto funksione:

 

a) Kontrollon zbatimin e kritereve e të kushteve nga subjektet publike dhe jopublike që ushtrojnë veprimtari të ofrimit të shërbimeve shoqërore sipas këtij ligji, akteve nënligjore në zbatim të tij dhe akteve të tjera ligjore në fuqi.

b) Inspekton standardet e shërbimeve të ofruara nga ofruesit e shërbimeve të kujdesit shoqëror.

c) Bashkëpunon dhe u jep informacion organeve të tjera shtetërore për rastet që janë në kompetencë të tyre, në lidhje me veprimtarinë e ofrimit të shërbimeve të kujdesit shoqëror.

ç) Ushtron kontroll në mjediset dhe në dokumentacionin e subjekteve që ofrojnë shërbime të kujdesit shoqëror, të cilat kanë detyrimin të lejojnë dhe të vënë në dispozicion të Inspektoratit informacionin dhe dokumentacionin e nevojshëm për inspektim.

d) Vendos gjoba dhe masa të tjera administrative ndaj subjekteve publike dhe jopublike, kur vëren shkelje të dispozitave të këtij ligji;

      dh) I propozon ministrit përgjegjës për çështjet sociale heqjen e licencës së ofruesit të shërbimit shoqëror, i cili, brenda dhjetë ditësh, merr vendimin përfundimtar mbi propozimin e marrë.

        e) Raporton periodikisht në ministrinë përgjegjëse për çështjet sociale mbi rezultatet e inspektimit të shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

2. Inspektorati shqyrton ankesat ndaj subjekteve që ushtrojnë veprimtari të ofrimit të shërbimeve shoqërore, të marra drejtpërdrejt ose të përcjella nga çdo institucion tjetër apo individ.

 

3. Inspektorati merr vendim, pas shqyrtimit të ankesave, në përputhje me Kodin e Procedurave Administrative dhe në përputhje me kompetencat e dhëna me këtë ligj.

 

4. Rregullorja e shqyrtimit dhe trajtimit të ankesave miratohet me urdhër të ministrit përgjegjës për çështjet sociale.

 

 

1. Bashkia ofron dhe administron shërbimet e kujdesit shoqëror brenda territorit të saj,:

 

a) duke identifikuar nevojat; 

b) duke vlerësuar nevojat në bazë të hartës së vulnerabilitetit; 

c) duke hartuar planin social vendor; 

ç) duke programuar buxhetet vendore; 

d) duke planifikuar shportën bazë të shërbimeve shoqërore;

      dh) duke kontraktuar ofrimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror me anë të procedurave të prokurimit sipas ligjit nr.9643, datë 20.11.2006, “Për prokurimin publik”;

e) duke bashkërenduar me Shërbimin Social Shtetëror shërbimet e nevojshme të kujdesit shoqëror. 

 

2. Për administrimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror pranë bashkive ngrihen drejtoritë e shërbimeve të kujdesit shoqëror si drejtori të veçanta në strukturën e bashkisë.

 

3. Pranë çdo njësie administrative, në varësi të bashkisë, ngrihet njësia e vlerësimit të nevojave dhe referimit. 

 

4. Bashkia cakton nga një punonjës social të njësisë së qeverisjes vendore për çdo dhjetë mijë banorë.

 

5. Bashkitë, me numër popullsie më pak se dhjetë mijë banorë, orientohen dhe mbështeten në funksionet e tyre nga zyrat rajonale të Shërbimit Social Shtetëror.

 

Punonjësit socialë në njësinë e qeverisjes vendore janë pjesë e Drejtorisë së Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror dhe/ose njësisë së vlerësimit të nevojave dhe referimit të rastit dhe kanë për detyrë:

 

a) të verifikojnë gjendjen shoqërore e ekonomike të individëve e të familjeve që kanë nevojë për shërbime të kujdesit shoqëror nëpërmjet identifikimit të rasteve;

b) të ndihmojnë në përgatitjen e dokumentacionit për personat që aplikojnë për përfitimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror nëpërmejt këshillimit, ndërmjetësimit dhe referimit në shërbimet sociale në nivel vendor, rajonal apo kombëtar;

c) të marrin pjesë në procesin e hartimit të planeve të përkujdesjes për personat që do të trajtohen apo të cilëve u refuzohen shërbimet e kujdesit shoqëror nëpërmjet vlerësimit, ndjekjes, monitorimit dhe mbylljes së rastit;

ç) të përgatitin dokumentacionin dhe propozimet për miratim nga kryetari i bashkisë;

d) të grumbullojnë dhe të hartojnë informacione, statistika dhe të mbajnë regjistrin e përfituesve, të ndjekin shpenzimet për personat që kanë nevojë për shërbime të kujdesit shoqëror;

dh) të grumbullojnë informacione për rrjetet e shërbimeve publike dhe jopublike që veprojnë në territorin e bashkisë. 

 

 

1. Këshilli i qarkut harton planin social rajonal të bashkërenduar me planet sociale të njësive të qeverisjes vendore dhe ia paraqet ministrisë përgjegjëse për çështjet sociale.

 

2. Kryetari i qarkut vendos ofrimin e shërbimeve të specializuara në bashkërendim rajonal të rasteve për shërbimet e kujdesit shoqëror të vendosura në nivel rajonal.

 

3. Kryetari i qarkut krijon Komitetin e Planifikimit të Nevojave “ad-hoc”, të përbërë nga përfaqësues të të gjitha strukturave vendore/rajonale me pjesëmarrje vullnetare.

 

 

 

1. Të gjitha subjektet publike/jopublike, fitimprurëse ose jofitimprurëse, të huaja dhe vendase, që kanë ekspertizë dhe eksperiencë në organizimin e aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm në fushën e shërbimeve të kujdesit shoqëror, të licencuara për ofrimin e trajnimeve e të kualifikimeve, duhet të akreditohen nga ministria përgjegjëse për shërbimet e kujdesit shoqëror, në mënyrë periodike, për të vlerësuar shkallën e plotësimit nga ana e tyre të standardeve të paracaktuara për to nga Këshilli i Ministrave. 

 

2. Rregullat dhe mënyra e realizimit të procesit të akreditimit përcaktohen nga Këshilli i Ministrave.

 

 

1. Regjistrimi i profesionistëve është një proces i detyrueshëm, i cili bëhet nga ministria e përgjegjëse për çështjet sociale.

 

2. Ministri përgjegjës për çështjet sociale miraton, me urdhër, rregulloren për procedurat e regjistrimit dhe riregjistrimit të profesionistëve të shërbimeve të kujdesit shoqëror. 

 

 

1. Profesionistët e shërbimeve të kujdesit shoqëror regjistrohen pranë urdhrave profesionistë përkatës dhe janë subjekt i detyrave dhe përfitimeve korresponduese. 

2. Funksionimi i urdhrave të profesionistëve rregullohet me ligje të veçanta. 

 

1. Ministria përgjegjëse për çështjet sociale krijon një program të detyrueshëm për edukimin e vazhdueshëm profesional, i quajtur “Programi i certifikimit për profesionistët e shërbimeve të kujdesit shoqëror”, program i cili është sistem i bazuar në cikle periodike, brenda të cilave profesionistët duhet të mbledhin një numër të caktuar kreditesh të edukimit të vazhdueshëm profesional, bazuar në procedurat, kriteret dhe standardet e miratuara nga Këshilli i Ministrave. Certifikimi është procesi që profesionisti i shërbimeve të kujdesit shoqëror përfundon me përmbushjen e kritereve të secilit cikël të programit të certifikimit dhe lidhet me ecjen në karrierë të profesionistit të ndihmës dhe shërbimeve shoqërore.

 

2. Profesionistët e ndihmës e të shërbimeve shoqërore janë të detyruar që t’i nënshtrohen edukimit të vazhdueshëm profesional të përditësuar për të përmirësuar njohuritë dhe aftësitë e tyre profesionale, në mënyrë që të rritin cilësinë e shërbimeve.

 

3. Punësimi ose kontratat në institucionet e përkujdesjes sociale publike dhe jopublike pezullohen nëse profesionisti i shërbimeve të kujdesit shoqëror nuk merr asnjë kredit të edukimit të vazhdueshëm. Rifitimi i së drejtës për punësim ose lidhja e kontratave të punës me institucionet bëhet pasi profesionisti t’i jetë nënshtruar provimit të certifikimit. Nëse profesionisti i shërbimeve të kujdesit shoqëror mbledh kredite të edukimit të vazhdueshëm, por më pak se limiti i kërkuar, ai duhet t’i nënshtrohet provimit të certifikimit brenda gjashtë muajve nga data e njoftimit. Nëse dështon në provim, punësimi ose kontratat në institucionet e tjera pezullohen. Rifitimi i së drejtës për punësim ose kontrata me institucionet e përkujdesjes sociale publike dhe jopublike bëhet pasi profesionisti të ketë kaluar me sukses provimin e certifikimit. Institucionet publike dhe jopublike të shërbimeve të kujdesit shoqëror janë të detyruara të hartojnë dhe të zbatojnë programe të edukimit të vazhdueshëm për profesionistët e tyre.

 

4. Institucionet, që merren me shërbimet e kujdesit shoqëror, u nënshtrohen sanksioneve, në rast se ato punësojnë specialistë të cilët nuk përmbushin kërkesat e parashikuara në këtë nen. 

 

5. Institucionet, që merren me shërbimet e kujdesit shoqëror, lehtësojnë edukimin e vazhdueshëm profesional të profesionistëve të kujdesit shoqëror. 

 

 

1. Akreditimi është procesi i miratimit të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm ose/dhe i ofruesit të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm, bazuar në procedurat, standardet dhe kriteret e miratuara me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

2. Ofrues të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm janë të gjitha strukturat publike ose jopublike, fitimprurëse ose jofitimprurëse, të huaja dhe të vendit, që kanë ekspertizë dhe eksperiencë në organizimin e aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm në fushën e ndihmës dhe shërbimeve shoqërore, sipas kritereve të miratuara.

 

3. Ofruesit e aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm janë të detyruar të sigurojnë cilësinë e aktiviteteve që zhvillojnë, përmes respektimit të kritereve të cilësisë e akreditimit dhe standardeve të edukimit të vazhdueshëm profesional.

 

4. Kriteret, standardet dhe procedurat e akreditimit të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm, si dhe të ofruesve të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm miratohen me vendim të Këshillit të Ministrave.

 

 

1. Pranë ministrisë përgjegjëse për ndihmën dhe shërbimet shoqërore funksionon Bordi i Edukimit të Vazhdueshëm, i cili kryesohet nga ministri përgjegjës për ndihmën dhe shërbimet shoqërore dhe ka në përbërje përfaqësues nga:

 

a) Qendra Kombëtare e Edukimit në Vazhdim;

b) Shërbimi Social Shtetëror;

c) ministria përgjegjëse për çështjet sociale;

ç) Qendra Kombëtare e Cilësisë, Sigurisë dhe Akreditimit të Institucioneve;

d) Urdhri i Infermierëve;

      dh) Urdhri i Punonjësit Social; 

e) Urdhri i Psikologut. 

 

2. Bordi i Edukimit të Vazhdueshëm është organi më i lartë vendimmarrës në sistemin e certifikimit dhe ricertifikimit të profesionistëve të shërbimeve të kujdesit shoqëror dhe të akreditimit të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm. Ky bord mblidhet jo më pak se katër herë në vit dhe, për raste të veçanta, kur është e nevojshme, kryetari mund ta mbledhë atë edhe më shpesh. Mbledhjet e bordit janë të vlefshme kur në to marrin pjesë më shumë se gjysma e anëtarëve. Vendimmarrja në Bordin e Edukimit të Vazhdueshëm bëhet me shumicë të thjeshtë.

3. Bordi i Edukimit të Vazhdueshëm kryen këto funksione kryesore:

 

a) Harton kriteret, standardet e procedurat e akreditimit të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm e të ofruesve të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm, si dhe kriteret e procedurat e procesit të certifikimit dhe/ose ricertifikimit të profesionistëve të shërbimeve të kujdesit shoqëror;

b) Miraton tarifat e akreditimit të aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm;

c) Miraton listën e ekspertëve të pavarur për secilën fushë ekspertize, të cilët do të përfshihen në vlerësimin e jashtëm të aktiviteteve, si pjesë e procesit të akreditimit, dhe masën e pagesës së tyre, sipas legjislacionit në fuqi;

ç) Shqyrton ankesat e bëra nga profesionistët e shërbimeve të kujdesit shoqëror për procedurat e njohjes e të regjistrimit të krediteve përkatëse;

d) Shqyrton ankesat e bëra nga ofruesit e aktiviteteve të edukimit të vazhdueshëm për procesin e vlerësimit të jashtëm, të cilat nuk janë zgjidhur nga Qendra Kombëtare e Edukimit në Vazhdim;

     dh) Ndërmerr masat e nevojshme për realizimin e provimit të ricertifikimit për të gjithë profesionistët e shërbimeve të kujdesit shoqëror që nuk përmbushin kërkesat e programit të certifikimit;

e) Monitoron zbatimin e programit të certifikimit për të siguruar përmbushjen e detyrave të institucioneve përgjegjëse.

 

4. Anëtarët e Bordit të Edukimit të Vazhdueshëm shpërblehen sipas legjislacionit në fuqi për shpërblimin e anëtarëve të bordeve, këshillave ose komisioneve.

 

 

 

Burimet e financimit për shërbimet e kujdesit shoqëror, që realizohen nga institucionet publike dhe jopublike, përbëhen nga:

 

a) fondet e deleguara nga buxheti i shtetit, përfshirë fondin social;

b) fondet nga buxhetet e njësive të qeverisjes vendore;

c) të ardhurat e caktuara nga pasuritë dhe veprimtari të tjera të bashkisë;

ç) tarifat e shërbimit për përfituesit e shërbimeve të kujdesit shoqëror.

 

 

1. Njësia e qeverisjes vendore planifikon, ndërton, administron dhe mirëmban rregullisht shërbimet e kujdesit shoqëror të ofruara brenda territorit të saj nëpërmjet buxhetit të njësisë së qeverisjes vendore.

 

2. Ministri përgjegjës për çështjet sociale udhëzon njësitë e qeverisjes vendore për financimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror. Shërbimet e kujdesit shoqëror që ofrohen kundrejt pagesës së tarifave zbatojnë kriteret e përcaktuara me vendim të Këshillit të Ministrave dhe bëhen pjesë e paketës fiskale dhe buxhetit vjetor të bashkisë. Në parim, tarifat paguhen nga përfituesi i shërbimit të kujdesit shoqëror dhe synojnë të mbulojnë një pjesë të shpenzimeve korente për njësitë e shërbimit në fjalë.

 

3. Tarifat e shërbimeve publike të financuara nga buxheti i shtetit caktohen me udhëzim të përbashkët të ministrit përgjegjës për çështjet sociale dhe të ministrit të Financave, si më poshtë vijon:

 

a) Kontributet e përfituesve të shërbimeve të kujdesit shoqëror, të përcaktuara në nenin 23, të këtij ligji;

b) Dhurimet, sponsorizimet, donacionet dhe financime të tjera nga organizata, persona fizikë ose juridikë.

 

 

 

1. Bashkia, në bashkëpunim me ministrinë përgjegjëse për çështjet sociale, krijon dhe administron fondin social, nëpërmjet të cilit sigurohet mbështetje financiare për njësitë e qeverisjes vendore, me qëllim përmirësimin e standardeve e të kapaciteteve administruese të shërbimeve ekzistuese të kujdesit shoqëror, krijimin e shërbimeve të reja, si dhe për zhvillimin e politikave sociale. Ndalohet përdorimi i fondit social për financimin e qëllimeve të tjera nga ato të përcaktuara në këtë pikë.

 

2. Fondi social përbëhet nga:

 

a) të ardhurat vjetore nga buxheti i shtetit; 

b) financime jashtëbuxhetore nga organizata vendase apo të huaja ose persona të tjerë; 

c) të ardhurat nga zbatimi i tarifave për shërbime të ndryshme të kujdesit shoqëror;

        ç) të ardhurat nga burimet e veta dhe nga pasuritë që zotëron ministria përgjegjëse për çështjet sociale;

        d) të ardhurat nga burimet e veta dhe nga pasuritë që zotëron bashkia.

 

3. Mjetet financiare në fondin social, të papërdorura në vitin fiskal ushtrimor, mbarten në buxhetin e vitit pasardhës si pjesë e fondit social.

 

4. Procedurat e krijimit e të funksionimit të fondit social rregullohen dhe miratohen me vendim të Këshillit të Ministrave. 

 

 

 

1. Në lidhje me financimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror nga buxheti i shtetit, ministria përgjegjëse për çështjet sociale parashikon në buxhetin e vet fonde për financimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror, të cilat u transferohen njësive të qeverisjes vendore ku funksionojnë këto shërbime të kujdesit shoqëror. Në këtë rast, ministri përgjegjës për çështjet sociale shpërndan dhe transferon në fillim të vitit, në buxhetin e njësive të qeverisjes vendore, fondin social dhe transferta të tjera për çdo shërbim të kujdesit shoqëror, duke marrë parasysh kriterin e nevojës më të madhe dhe prioriteteve të çdo njësie të qeverisjes vendore në ofrimin e këtyre shërbimeve.

 

2. Metodologjia e llogaritjes së fondeve për financimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror përcaktohet nga ministria përgjegjëse për çështjet sociale në bashkëpunim me Ministrinë e Financave dhe miratohet me vendim të Këshillit të Ministrave. 

 

3. Fondet nga buxheti i shtetit për financimin e shërbimeve të kujdesit shoqëror përcaktohen në përputhje me vlerësimin e nevojave dhe me mundësitë e buxhetit të shtetit. 

KREU III 

 

1. Shkeljet e detyrimeve të përcaktuara në nenet 25, 27, pika 2, 35, 37 e 38, të këtij ligji, dhe në aktet nënligjore në zbatim të tij, kur nuk përbëjnë vepër penale përbëjnë kundërvajtje administrative dhe:

 

a) dënohen me gjobë, sipas ligjit për kundërvajtjet administrative;

b) ndëshkohen me masë disiplinore.

 

2. Inspektorati i Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror me qëllim zbatimin e legjislacionit për shërbimet e kujdesit shoqëror vendos këto sanksione:

 

a) Kur konstanton kundërvajtje administrative për rastet e shkeljeve të detyrimeve të përcaktuara në nenin 25, të këtij ligji, dhe aktet nënligjore në zbatim të tij, vendos ndaj subjekteve ofruese të shërbimeve të kujdesit shoqëror gjobanga 50 mijë lekë deri në 100 mijë lekë dhe pezullimin e licencës së subjekteve jopublike në rast të parregullsive të rënda ose në rast përsëritjeje;

b) Për shkeljet nga ana e punonjësve të institucioneve publike zbatuese të këtij ligji të detyrimeve të përcaktuara në nenet 27, pika 2, dhe 35, të tij, nis procedimin disiplinor dhe merr masa në përputhje me rregullat e Kodit të Punës ose ligjin e nëpunësit civil, sipas përkatësisë së punonjësit;

c) Për shkeljet e detyrimeve të përcaktuara në nenet 37 dhe 38, të këtij ligji, zbaton dispozitat e kundërvajtjeve administrative të legjislacionit në fuqi për prokurimin publik; 

ç) Shpërblimin e dëmit, nëse është shkaktuar një i tillë. 

 

3. Inspektorati i Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror kryen gjithashtu inspektime në bazë të shkeljeve të konstatuara nga monitorimet e kryera nga Shërbimi Social Shtetëror.

 

4. Inspektorati i Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror, kur vlerëson se janë konsumuar elementet e veprës penale nga personat përgjegjës, bën kallëzimin penal pranë autoriteteve kompetente.

 

5. Çdo shkelje e menaxhimit të fondeve buxhetore, që programohen dhe përdoren për shërbimet e kujdesit shoqëror, kur nuk përbën vepër penale, përbën kundërvajtje administrative dhe dënohet me gjobë, sipas përcaktimeve të legjislacionit për menaxhimin e sistemit buxhetor në Republikën e Shqipërisë.

 

6. Për çdo masë të marrë nga Inspektorati i Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror, mund të bëhet ankim në rrugë gjyqësore.

 

7. Të gjitha të ardhurat nga gjobat e vendosura, sipas këtij neni, derdhen tërësisht në buxhetin e shtetit.

 

 

1. Kërkuesi/përfituesi i shërbimeve shoqërore, kur gjykon se vendimi zyrtar i organit përkatës është i padrejtë, mund të paraqesë ankesë me shkrim pranë njësisë së qeverisjes vendore/Shërbimit Social Shtetëror brenda 10 ditëve kalendarike nga data e marrjes së njoftimit. Struktura vendore shqyrton ankesën dhe njofton me shkrim ankuesin, brenda 7 ditëve kalendarike nga data e marrjes së ankesës.

 

2. Kërkuesi/përfituesi i shërbimeve shoqërore ka të drejtë të paraqesë ankesë me shkrim pranë Inspektoratit të Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror, brenda 10 ditëve kalendarike nga data e marrjes së përgjigjes nga njësisa e qeverisjes vendore/Shërbimi Social Shtetëror, pas ezaurimit të ankimimit të përcaktuar në pikën 1.

 

3. Inspektorati i Shërbimeve të Kujdesit Shoqëror, pas shqyrtimit dhe verifikimit të ankesave, njofton me shkrim të interesuarin dhe njësinë e qeverisjes vendore/Shërbimin Social Shtetëror brenda 10 ditëve pune nga data e marrjes së  ankesës.

 

4. Kërkuesi/përfituesi i shërbimeve shoqërore, që pretendon se i është shkelur dhe/ose mohuar një e drejtë ligjore, gëzon të drejtën për të ngritur padi në gjykatë, në përputhje me përcaktimet e bëra në ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.

 

 

1. Ngarkohet Këshilli i Ministrave, që brenda 6 muajve nga hyrja në fuqi e këtij ligji, të nxjerrë aktet nënligjore në zbatim të tij. 

 

2. Ngarkohet ministri përgjegjës për çështjet sociale, që, brenda 8 muajve nga hyrja në fuqi e këtij ligji, të nxjerrë aktet nënligjore përkatëse në zbatim të tij. 

 

 

1. Brenda dy viteve nga hyrja në fuqi e këtij ligji, të gjitha qendrat rezidenciale dhe ofrimi i shërbimeve rezidenciale u transferohen njësive të qeverisjes vendore.

 

2. Dispozitat apo pjesët e dispozitave të ligjit nr.9355, datë 10.3.2005, “Për ndihmën dhe shërbimet shoqërore”, të ndryshuar, që trajtojnë shërbimet e kujdesit shoqëror, shfuqizohen. 

 

3. Aktet nënligjore, që rregullojnë veprimtaritë e ofrimit të shërbimeve të kujdesit shoqëror, të miratuara përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji, do të vazhdojnë të zbatohen për aq sa nuk bien në kundërshtim me këtë ligj, deri në rishikimin e tyre dhe daljen e akteve të reja, në përputhje me kërkesat dhe afatet e vendosura në këtë ligj.

 

Neni 53

Shfuqizime

 

Në ligjin nr.9355, datë 10.3.2005, “Për ndihmën dhe shërbimet shoqërore”, të ndryshuar, bëhen këto shfuqizime:

 

1. Neni 4, pikat 5, 15 dhe 16, nenet 6, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 20, pika 4, 22, 23 dhe 24.

 

2. Në pikën 1, të nenit 26, fjalët “… dhe të shërbimeve shoqërore, normave dhe standardeve të shërbimeve, si dhe kontrollin e zbatimit të tyre në të gjitha nivelet e strukturave qendrore dhe vendore, në sektorin publik dhe privat …”.

 

3. Neni 27, pika 5, shkronjat “b” e “c”, pikat 6 dhe 7.

 

4. Neni 29, pikat 3, 4, 5, 6, 8 dhe 12.

 

5. Neni 31, shkronja “a”, fjalët “… dhe nevojat e individëve për shërbime të përkujdesit shoqëror …”,  shkronja “c”, fjalët “… dhe personat që do të trajtohen me shërbime të përkujdesjes shoqërore …”, shkronjat “ë”, “f”, shkronja “g”, fjalët “… dhe të personave që kanë nevojë për shërbime të përkujdesjes shoqërore”, dhe shkronja “gj”, të këtij neni.

 

6. Neni 32, neni 33, fjalët “… dhe shërbimeve shoqërore …”, dhe nenet 37, 38, 39, 42/4.

 

8. Kudo në ligj, fjalët “… dhe shërbimet …” dhe “… shërbimet e përkujdesjes shoqërore …” shfuqizohen. 

 

Hyrja në fuqi

 

Ky ligj hyn në fuqi 8 muaj pas botimit në “Fletoren zyrtare”. 

 

 

 

 

 

 

Në mbështetje të neneve 81, pika 1, dhe 100, të Kushtetutës, me propozimin e ministrit të Mirëqenies Sociale dhe Rinisë, Këshilli i Ministrave

 

 

Propozimin e projektligjit “Për shërbimet e kujdesit shoqëror në Republikën e Shqipërisë”, për shqyrtim dhe miratim në Kuvendin e Republikës së Shqipërisë, sipas tekstit dhe relacionit që i bashkëlidhen këtij vendimi.

 

Ky vendim hyn në fuqi menjëherë.