Fjala e Kryeministrit Edi Rama në seancën e sotme parlamentare:

Duke e përsëritur apelin për të gjithë ata që na ndjekin, për domosdoshmërinë e mbajtjes së maskave në mjedise të mbyllura dhe duke shprehur keqardhjen për disa, të cilët reaguan në protestë, kuptohet digjitale, lidhur me masën më të fundit të marrë nga ministrja e Shëndetësisë për mbylljen e diskove, klubeve të natës dhe mjediseve me muzikë, gjë që ishte një domosdoshmëri në kushtet kur gjithçka tjetër vihet në pikëpyetje nëse njerëzit mblidhen dhe ngjeshen si sardele në kutitë me zhurma, – dëshiroj të them disa fjalë për votimin e sotëm që kthen në ligj marrëveshjen e 5 qershorit mes Partisë Socialiste si shumicë dhe Partisë Demokratike e aleatëve të saj si pakicë,  jashtë këtij parlamenti.

Dëshiroj ta filloj me një falenderim për grupet e opozitës parlamentare, kryetarët e grupeve dhe zonjën Hajdari posaçërisht, duke qenë se ka luajtur rolin e saj dhe i ka rezistuar dhe shpalljes si tradhtare nga ana juaj dhe ka kontribuar bashkë me ju për nënshkrimin e marrëveshjes mes nesh dhe jush në parlament që i hap rrugë një votimi, sot, me një shumicë më shumë sesa thjesht aritmetike.

Natyrisht që, do të ishte mirë që edhe zoti Murrizi dhe të tjerë bashkë me të, të mos e firmosnin me rezervë marrëveshjen mes nesh dhe ta votonin atë që sot ne do të votojmë këtu me një shumicë të gjerë, duke dhënë një mesazh shumë të qartë për të gjithë shqiptarët pa dallim edhe për ata, të cilët përfaqësuesit e tyre i kanë sot jashtë parlamentit, se ne jemi të vetëdijshëm për realitetin politik dhe ky parlament nuk shfrytëzon rastin për të anashkaluar atë realitet, por përkundrazi shpreh me votë vullnetin për t’ju dhënë të gjithëve një mundësi të barabartë në zgjedhjet e ardhshme, duke pranuar një administrim zgjedhor, ku Partia Demokratike dhe aletatët e vet nuk janë të përjashtuar, përkundrazi janë të përfshirë në mënyrë të barabartë me shumicën qeverisëse.

Nuk është sekret, përkundrazi e kam thënë edhe në këtë sallë dhe e kam përsëritur sa herë që kam folur për këtë temë, që unë personalisht nuk e votoj me zemër, por e votoj me mendje marrëveshjen e 5 qershorit të përkthyer në ligj. E votoj me mendje në sensin që jam i vetëdijshëm për vlerën që ajo ka, në raport me atë palë të vetëpërjashtuar nga parlamenti dhe jo me ata, të cilët e morën atë vendim katastrofik, por me ata të cilët janë votuesit e tyre. Prandaj, të gjithë demokratëve që ende besojnë te Luzim Basha dhe PD apo të tjerëve në ato rreshta që nuk e di ekzaktësisht çfarë besojnë, por që i janë bashkuar PD-së, u them sot, se kjo është PS e Shqipërisë, kjo është shumica qeverisëse, këta jemi ne, që nuk kemi asnjë lidhje me akuzat, përrallat dhe legjendat për diktatorë, diktatura, e kështu me radhë.

Se nëse do kishim qoftë edhe një lidhje të vogël me këto akuza, nuk do kishim bërë këtë që po bëjmë sot dhe kishim të gjithë legjitimitetin institucional për të mos e bërë. Nëse do kishim lidhje me ato akuza, përralla dhe legjenda, jo vetëm që nuk do të mendonim për të përfshirë PD që është kundërshtari ynë kryesor politik, por përkundrazi do mendonim që na erdhi rasti për ta shkelur me këmbë. Kështu bëjnë diktatorët. Kështu bëjnë diktaturat.

Ne nuk mund të krahasohemi në asgjë me diktatorë dhe me diktatura dhe mbi të gjitha kultura jonë politike e ndërtuar në 30 vjet është një kulturë e bazuar te arsyeja, jo tek forca; Është një kulturë e bazuar te gatishmëria për dialog dhe për dakordësi, jo tek refuzimi i dialogut dhe lëndimi i sensit të dakordësisë; Është një kulturë e bazuar tek një rrugë, ku në çdo stacion nuk ka qenë PD, qoftë kur ka qenë në opozitë, qoftë kur ka qenë në pushtet, por ka qenë PS, qoftë në opozitë e qoftë në pushtet që ka qenë ana tolerante, mirëkuptuese, lëshuese, deri në vetëlëndim me thënë të drejtën, se vetëm një forcë si e jona mund të vetëlëndohej, siç u vetëlëndua nga heqja e raundit të dytë.

Po ta shohësh me logjikë të ftohtë është vetëvrasje politike që një forcë shumice të heqë dorë nga raundi i dytë në një moment të caktuar, në një reformë zgjedhore të caktuar. Kohët dhe datat në këtë Kuvend dhe në politikën shqiptare në përgjithësi i ka ose arkivi i shtetit ose memoria e Myslym Murrizit. Mund ta kujtojë Myslym Murrizi kur ka qenë ekzaktësisht koha kur PS u tërhoq nga raundi i dytë, dmth pranoi të hiqet raundi i dytë, balotazh. Një ccmenduri!

Por nëse e shohim në këndvështimin ku unë po përpiqem të fokusoj këtë mesazh, e kundërta do të ishte e çuditshme, që PS të qëndronte në pozicionin e vet refraktar dhe të thoshte Jo, Jo, Jo.

Ka gjëra që në pamje të parë na lidhin në historinë e këtyre 30 viteve me PD, në sjellje. P.sh, bojkoti i parlamentit. Edhe ne e kemi bojkotuar parlamentin. Por, nëse iu kthehemi arsyeve, atëherë përsëri shohim se çfarë dallimi i madh është midis të dy forcave.

Parafytyroni sot, vetëm për një moment, – ja u them juve, ja u them të gjithë shqiptarëve, – që PD të kërkonte mbas zgjedhjeve të fituara nga ne, hapjen e kutive, jo për të ndryshuar rezultatin, por për të parë procesin përmes një komisioni hetimor parlamentar dhe për t’i rekomanduar parlamentit ndryshimet përkatëse për përmirësimin e procesit dhe ne të thonim “jo”, deri në pikën që ta detyronim PD të futet në grevë urie. E pamundur të imagjinohet! E kemi lënë ne parlamentin, është e vërtetë, por e kemi lënë kur na është mohuar një gjë që sot duket elementare, dhe e dini pse duket elementare? Sepse qeverisim ne, se jemi ne shumica, siç janë dukur elementare shumë gjëra që ka bërë PS në shumicë gjatë 30 viteve, siç janë dukur si detyrime elementare të padiskutueshme dhe çuditërisht asnjëherë detyrimet elementare të padiskutueshme të një shumice dhe një qeverie nuk kanë qenë të tilla kur ka qeverisur PD. Asnjëherë! Na është dashur të bëjmë beteja absurde për gjëra elementare.

Si mund t’i thuhet një opozite “ti nuk ke të drejtë në parlament të bësh komision parlamentar hetimor për të verifikuar administrativisht një proces në funksion të përmirësimit të ligjit”? Si mund t’i thuhet? E pra, kjo mund t’i thuhet vetëm nëse je PD dhe nëse e ke pushtetin pa shumicë. Asnjëherë nuk kanë qenë shumicë në popull, nuk ka një herë të vetme që keni qenë shumicë në popull, përjashto momentin, kur aty nuk ishte punë Partie Demokratike ishte punë ndryshimi regjimi, flas në zgjedhjet normale ose në zgjedhjet që populli është thirrur të vendosë që nga referendumi i ’94,  gjithmonë pakicë. Nëse keni ardhur në pushtet, ka ndodhur vetëm sepse është përçarë PS. Ky është fakt!

Ne e kemi kaluar atë fazë sot dhe prandaj jemi shumicë solide dhe nuk kemi asnjë problem ne, as me sistemin, as me koalicionet, as me dreqin e me shejtanin. Fare! Se ne jemi shumicë në popull dhe shumica në popull nuk merret në tavolinë, nuk merret me ligje, nuk merret me kode, nuk merret me amendamente, merret me votë. Shumë e thjeshtë!

Sot, unë jam me mendje i bindur që do ta votojmë – dhe duhet ta votoni të gjithë, edhe Myslymi, – 5 Qershorin, jo sepse mua më pëlqen, nuk më pëlqen, përkundrazi, unë kam një problem të madh me 5 Qershorin: mosdepolitizimin e adminstratës zgjedhore.

Është fyese për Shqipërinë, për dhjetëra, mijëra njerëz që janë në punë, mësues, mësuese dhe pastaj në të gjitha vendet e tjera të punës që të konsiderohen hajdutë votash në potencë dhe ndërkohë administrimi politik të konsiderohet akoma si garanci për integritetin e procesit zgjedhor.

Kjo është fyese.

Por, ky është lëshimi i madh, i pamerituar totalisht për Lulzim Bashën dhe për lidershipin e opozitës jashtëparlamentare, por i merituar për votuesit e tyre, për zgjedhësit e tyre, për demokratët që s’duan të më shikojnë me sy mua, s’duan të shikojnë me sy qeverinë tonë, s’duan të shohin me sy PS në shumicë, sepse dhënia e mesazhit të barazisë në proces ka rëndësi për ta.

Për ne, natyrisht ne nuk dalim të dëmtuar në sensin partiak. Unë e mirëkuptoj Myslym Murrizin kur thotë që ky është skandal. Është skandal që në 2020-ën Shqipëria mos t’ua japë këtë detyrë mësuesve, mësueseve, njerëzve që punojnë në shtet me idenë se ata mund të vjedhin. Ndërkohë që, e kam thënë dhe stërthënë, nuk njoh unë asnjë budalla në këtë vend që të shkojë në burg, të humbë vendin e punës për të numëruar mbrapsht votat për mua, për ne, për këdoqoftë. Nuk e njoh. Edhe demokratin më ekstremist nëse është mësues, nëse është drejtor shkolle, nëse është nëndrejtor shkolle, nëse është në një punë shteti unë e besoj nëse i jepet administrimi i zgjedhjeve, për një arsye shumë të thjeshtë, sepse si i tillë ai është drejtëpërdrejtë subjekt i Kodit Penal dhe i ligjit. Nuk ka parti që e mbron dot. Gjë që nuk ndodh në shumë raste me militantët e partive, të cilët e ndjejnë si një detyrë të pathënë që të hynë në luftëra politike, ndërkohë që nuk do të bëjnë administrim zgjedhor e këtu nuk përjashtoj asnjë parti. Nuk përjashtoj as partinë tonë.

Ideja e përjashtimit të tyre dhe ideja e një administrate zgjedhore me persona që nuk janë as në punë dhe as në parti, është një absurd. E para, duhen mijëra njerëz. E dyta, çfarë detyrimi ligjor do të kishte një avokat, do të kishte një veteriner, do të kishte një infermiere që punon në privat, do të kishte nuk e di, numëroni dhe profesione të lira, arkitekt, nëse do t’i thuhej, ti duhet të shkosh të numërosh votat e Myslym Murrizit në Këmishtaj dhe çfarë pasoje do të kishte nëse do thoshte: “nuk dua”. Asnjë pasojë, nuk e detyron dot. Shumë e thjeshtë! Nuk e detyron dot!

Ndërsa ai që është administratë, me ligj është i detyrueshëm, mund ta detyrosh dhe shkon dhe bën detyrën, përndryshe po me ligj, ka pasojën e humbjes së vendit të punës për rastet kur nuk ka një arsye madhore që duhet ta ketë të vërtetuar. Por shkurt fjala, që mos ta zgjas me këtë pikë, jemi këtu ku jemi. E kemi bërë këtë lëshim dhe realisht nuk dua të humbas kohë duke rishpjeguar ato që Lulzim Basha i tregon sipas aritmetikës 7×7=42 se edhe tek numrat, edhe tek faktet është e njëjta logjikë, por tregimi që “Partia Socialiste u detyrua se nuk kishte nga shkonte tjetër”, – është qesharak, komplet qesharak.

Partia Socialiste nuk detyrohet nga askush tjetër, përveçse nga njerëzit, të cilët përfaqëson dhe kur është në qeveri, 30 vjet, nga detyrimet që ka ndaj këtij vendi. Doni apo nuk doni ju! Për fat të keq Partisë Demokratike mund t’i gjejmë momente në këto 30 vjet që ka lënduar interesin kombëtar. Mund t’ia gjejmë. Ishte Partia Demokratike, për të thënë një rast që të kuptohemi për çfarë po flasim, që bëri thirrje publike për të mos e votuar, për të mos e firmosur Marrëveshjen e Rambujesë, për shembull. Ky është një lëndim i interesit kombëtar.

Ka edhe të tjera, por nuk po i numëroj.

Partinë Socialiste mund ta vësh në diskutim për shumë gjëra, mund ta kryqëzosh po të duash për momente të caktuara të këtyre 30 vjetëve kur nuk ka qenë në lartësinë e duhur, sidomos kur ka qeverisur, por nuk mund t’i thuash dot me fakte se në këtë rast ka marrë një vendim apo ka mbajtur një qëndrim që lëndon interesin kombëtar, që të jemi të qartë. Kush e ka, le ta sjelli e pastaj ta diskutojmë. Unë nuk e di një rast të tillë.

Pse e them këtë? Për të nënvizuar që ne nuk na detyron njeri. Dëgjova në mënyrë të përsëritur që Këshillin Politik e paska krijuar një aleancë globale e Shteteve të Bashkuara, Bashkimit Europian, OSBE/ODIHR dhe nuk e di kush tjetër.

Nuk është e vërtetë!

Këshillin Politik e ka krijuar vullneti ynë.

Vullneti i Partisë Socialiste që është sot shumicë qeverisëse e që ka përgjegjësinë të shohë përtej kësaj salle në çdo aspekt, por dhe në aspektin politik që përtej retorikës e përtej debatit të natyrshëm politik, edhe atë që për arsye retorike e quajmë opozitë rrugore ndonjëherë, të mos harrojmë që është një realitet politik.

Shtetet e Bashkuara, Bashkimi Europian, OSBE/ODIHR dhe numëroni tjetër kë të doni, kanë dhënë një kontribut të çmuar në këtë proces. Pse? Për arsyen e thjeshtë se Partia Demokratike që kërkon të qeverisë Shqipërinë, akoma nuk di të flasë shqip me shqiptarët. Ne jemi shqiptarë, jemi një palë tjetër, port ë merremi vesh shqip. Mund të biem dakord, mund të mos biem dakord, unë nuk e pranoj dot që edhe në vitin 2020, na duhet që ne të flasim anglisht me njëri-tjetrin e kjo ka qenë një nga gjërat që i kam kërkuar Lulzim Bashës në 2017. Jo më anglisht me njëri-tjetrin ne dhe partitë tona dhe përfaqësuesit politik të shqiptarëve. Jo më anglisht se është turpi i botës. Nuk na respektojnë më shumë miqtë dhe partnerët nëse ne ju japim bujarisht detyra që janë detyrat tona. E nga ana tjetër, siç e thashë dhe më parë, në një nga komunikimet e mëparshme, kur ne kemi vetëdijen që po bëjmë gjënë e duhur për Shqipërinë e për shqiptarët, jemi të gatshëm që mosdakordësitë edhe me miqtë edhe me partnerët t’i diskutojmë pa u tërhequr nëse nuk na bindin.

Për këtë arsye jemi miq. Për këtë arsye jemi partnerë. Nuk jemi shërbëtorë të askujt, por jemi të vetëdijshëm që nuk jemi as Shtetet e Bashkuara, nuk jemi as Bashkimi Europian, nuk jemi as ndonjë superfuqi bërthamore, as ndonjë minisuperfuqi energjitike, jemi një vend i vogël dhe jemi këtu ku jemi edhe falë miqve dhe partnerëve tanë.

Nuk i vëmë ndonjëherë në diskutim detyrimet tona në kuadrin e aleancave të natyrave të ndryshme, që nga aleancat ushtarake deri tek aleanca të tjera për çështje që shtrohen në institucione dhe organizata ndërkombëtare. Nuk vëmë ndonjëherë në diskutim detyrat tona këtu për të mos lëshuar asnjë fije me prioritetet që janë tonat, por dhe të partnerëve tanë në radhë të parë, që nga terrorizmi deri tek krimi i organizuar. Ama kur vjen puna për të vendosur do hapim listat apo nuk do hapim listat, më vjen keq, por këtë e vendosim ne, se pastaj, do ishte fundi. Këtë e vendosim ne dhe nuk kemi asnjë problem që ta diskutojmë e t’jua themi siç ua kemi thënë e siç besoj që do vazhdojmë ta themi deri ku të jetë e nevojshme, por nuk besoj se do të jetë e nevojshme për një kohë të gjatë, sepse ky Kuvend do të hapi listat në datën 30 korrik dhe kjo është marrëveshja, këtu, e bërë edhe me opozitën- që ditën e parë. Që kur ikën ata që ishin në radhët e para e Myslymi e Rudina që ishin andej nga fundi, dolën këtu përpara, filloi daullja “lista të hapura, lista të hapura” dhe nuk u ndal kurrë!

Tani, është në nderin tonë, nuk është në dobësinë tonë që ne, këtë daulle, me vështirësi edhe për arsye të rrethanave që u krijuan, filluam ta dëgjojmë.

Është në nderin tonë, nuk është në dobësinë tonë që meqë ne thamë “jo”, sot themi “po”. Pse themi “po”? Jo se thotë Myslym Murrizi e thotë Rudina Hajdari apo Edmond Stojku me Nimet Musain e me të gjithë ju të tjerët, por themi po sepse konstatimi ynë është që e duan shumica dërrmuese e shqiptarëve. Ne kemi bërë punën tonë, detyrat tona. Sigurisht, nuk e fsheh që rrethanat pas marrëveshjes së 5 qershorit që krijoi gjithë atë ilaritet mes jush dhe nga një anë mungesa e 84 votave, por edhe vullneti për t’u marrë vesh me ju, jo për të kërkuar një polic të zhveshur dhe një diversant të zbuluar për të bërë 84 vota, na bënë që ne të thellohemi më shumë në këtë temë dhe qoftë nga anketimet tona që i bëjmë normalisht, qoftë dhe nga gjithë komunikimet dhe me njerëzit tanë dhe me bazën tonë, kuptuam që shumica i do listat e hapura. Atëherë çfarë problemi kemi ne për të thënë “Jo”? Problemi që meqë ne thamë “Jo” dikur do rrimë tek jo-ja? Jo! Churchill thotë: “Budalla është ai që nuk ndryshon mendim”.  Ne kemi të metat tona, por budallenj as na bën dot kush, e as nuk kanë munguar rastet për ta provuar se kur na bëjnë për budallenj, marrin kosto të madhe për veten e tyre.

Tani, shkojmë në Këshillin Politik.

Unë investohem personalisht, jo për gjë tjetër, por thjesht për ta ngritur në nivelin më të lartë të përfaqsimit çështjen e nevojës për të qenë të hapur dhe gjithëpërfshirës, jo vetëm ne, por dhe të tjerët. Se këtu bëhet një diskutim “çfarë mori njëri, ccfarë mori tjetri”, por Partia Socialiste ka dhënë në këtë proces, nuk ka marrë ndonjë gjë. Ne, për shembull, – se dikush më pyeti por çfarë mund të merrnit ju, -ne mund të merrnim dhe mund ta merrnim kollaj besoj nga Myslym Murrizi dhe nga ju, bonusin për partinë e parë, në këmbim të dhënies përgjigje pozitive kërkesave tuaja, nëse do të kishim synimin të përjashtonim ata që janë jashtë. Natyrisht, se ata nuk do e pranonin kurrë se parti e parë dihet kush del.

Nuk e kërkuam këtë gjë!

Pse nuk e kërkuam këtë gjë? Sepse do të ishte fyerje e madhe në skenën politike dhe do të ishte vërtetë shfrytëzim i rrethanave të këtij parlamenti që janë rrethana të përkohshme, këtë e dimë të gjithë shumë mirë se Partia Demokratike ka një pjesë të rëndësishme të elektoratit dhe mbas zgjedhjeve të tjera do jetë këtu dhe këtë thyerje ne nuk e donim por me ligj, me Kushtetutë, me procedurë e kishim bërë. Ne donim depolitizimin. Nëse sot do votojmë për të kundërtën, kjo është votë për Partinë Demokratike, nuk është votë për Partinë Socialiste. Ne sot, unë sot këtu do shtyp butonin për Lulizm Bashën, nuk do e shtyp butonin këtu për veten time. Gjithë deputetët e Partisë Socialiste këtu do shtypin butonin për ata që mungojnë, – mungojnë se e zgjodhën vetë atë rrugë, – nuk do e shtypin butonin e kjo është gjëja që ne na intereson më shumë e kjo është gjëja që ne e morëm në këtë negociatë. Jo! Ne nuk e morëm këtë fare. Në këtë negociatë, ashtu si rrodhi procesi, ne kemi bërë vetëm një gjë. Ju kemi thënë çfarë të doni ju, shkruajeni. Por jo çfarë të doni ju shkruajeni siç thoshte Saliu kur ishte këtu që ccfarë doni ju. Nuk është e vërtetë ajo. Asnjëherë nuk është bërë kështu. Asnjëherë një opozitë nuk ka pasur mundësinë ta kthejë përmbys komplet një proces e në fund të thotë le ta lëmë siç ishte. Ndërkohë që, ashtu për atë “që ishte” ikën nga parlamenti, morën molotovët, bënë gjithë atë revolucion imagjinar, humbën dhe të gjitha bashkitë edhe thonë ishim mirë ashtu siç ishim. Natyrisht, sot janë më keq se sa ishin, por jo për fajin tonë dhe duke refuzuar prapë sot që flasim që ta diskutojmë çështjen e marrëveshjes mes forcave parlamentare, duke vazhduar sot që flasim me akuza dhe me sulme dhe me fyerje çfarë bëjnë? Të njëjtën gjë që kanë bërë gjithmonë. E si u ka dalë? Gjithmonë keq! A ka shans që të dalë ndryshe nëse ti përsërit të njëjtën gjë? Të njëjtin rezultat do marrësh. Nuk mund të marrësh rezultat tjetër, duke përsëritur po atë gjë.

Insistimi i opozitës jashtëparlamentare për të thënë që këtu mbyllet gjëja e ju që jeni këtu në këtë kuvend nuk ekzistoni, në fakt nuk bën asgjë tjetër veçse i çon ata në të njëjtin përfundim, nëse do vazhdojnë të mbajnë këtë qëndrim. Por, nuk do ta mbajnë këtë qëndrim. Do të shikoni që mbas pushimeve, do të vijnë të energjizuar e të vetëdijësuar që ka ndodhur diçka, ka ndryshuar baza ose më saktë, ka ndryshuar në nivelin më të lartë Kushtetuta e Republikës, një pikë që na detyron të reflektojmë në ligjin zgjedhor mekanizmat e zbatimit. Tani, nëse ata do të duan të rrinë jashtë, ju siguroj që ne nuk do të vazhdojmë të përpiqemi t’i sjellim brenda se nuk është më koha për t’u marrë me këtë proces edukativ, që mua më ka takuar ta bëj edhe më parë, që Partisë Socialiste i takon ta bëjë vijimësisht e që nuk është se ka dhënë rezultate inkurajuese në tërësi.

Dakordësia e 5 qershorit, sot votohet.

Dakordësia mes forcave tona parlamentare do të votohet në 30 korrik, padiskutim. Pretendojnë që Këshilli Politik nuk e paska mbaruar punën, paska dhe ca gjëra të tjera. I themi “dakord, hajdeni të diskutojmë çfarë janë këto gjërat e tjera”. Por ndërkohë kemi dhe këtë gjënë tjetër këtu që duam ta diskutojmë me ju. Ju s’mund ta ndryshoni dot, se nuk e ndryshojmë dot, as ata as ne më se ccfarë është shkruar aty. Thjesht në 30 korrik e votojmë, por ndryshime aty, shkruaj ashtu, shkruaje kështu, nuk ka më, se e tillë është procedura. Por ama, ka gjëra për diskutuar sepse vazhdojnë të thonë “do ndalohen koalicionet”, se kanë hallin mos i ndajmë me zor. Në fakt, ne nuk duam që ata të ndahen, duam që ata të rrinë bashkë.

Në këtë rast, është interes puro politik.

Nuk është më e mira për vendin. Nuk është më e mira absolutisht për zgjedhësit e PD sepse do u duhet të shkojnë të votojnë për “shpk” e zgjeruar me aksionerë të rinj dhe një aksionerët është vetë Partia Demokratike. Shpk, nuk e ka kam thënë unë, e ka thënë vetë kryetari i Partisë, por është puna e tyre. Nëse ata do t’ju japin demokratëve këtë gjellë të ringrohur pas vitesh dhe pas një përfundimi që demokratët nuk është se e mbajnë mend me kënaqësi, puna e tyre. Por ama, sigurisht që formula e mënyrës se si partitë futen bashkë në zgjedhje do të ndryshojë.

Do të kalojë nga një formulë që nuk e ka askush, në një formulë që e kanë të gjithë. Kaq e thjeshtë.

Formulën e koalicionit që ne kemi sot, nuk e ka askush. Nuk ekziston. Nuk gjendet. Pyetja që i kam bërë unë Damian Gjiknurit dhe të gjithë atyre që kanë punuar për këtë proces nga ana jonë ka qënë ku ekziston tjetër ky lloj koalicioni, sepse në ato pak vende që unë ndjek për arsyet e mia profesionale, nuk ekziston. Nuk e kanë gjetur. Në google të gjitha kërkimet kanë dështuar, nuk ka. Një koalicion ku ne jemi dhe bashkë, jemi dhe veç. Jemi dhe parti më vete, jemi dhe një listë e përbashkët. Nuk ekziston, është një prodhim vendas. E pyesim palën tjetër ku ekziston ky koalicion dhe përgjigja është në një libër.

Mund të jetë në një libër si mundësi teorike, po pse të vetmen mundësi teorike e paskemi ne?! Dhe zgjedhësit në Shqipëri votojnë një tren ku duket lokomotiva

Votojnë një tren ku duket lokomotiva, duket edhe ngjyra e lokomotivës dhe pastaj vagonët janë të gjithë me dritare të mbyllura, nuk dihet se ccfarë ka brenda dhe pastaj votat nga vagoni i fundit kalojnë tek vagoni i parë, nga vagoni i parafundit shkojnë tek vagoni i dytë dhe pastaj kemi parti këtu ne në Shqipëri që marrin prej vitesh në zgjedhje, një të katërtën, një të pestën, një të dhjetën e votave, në raport me firmat e themelimit të tyre?! Sa duhen për të bërë një parti, 3 mijë firma. Kemi parti që marrin 300 vota, por me ato 300 vota marrin para për pjesëmarrjen në zgjedhje etj, etj.

(Kujtim ti je i falur të marrësh edhe 30 vota se më duket aq ke marrë. Por pse je i falur? Sepse ata që do të votonin ty që janë shumë më tepër nuk të votojnë ngaqë e dinë që nuk jemi në kushtet e një referendumi për sjelljen tënde në fron, sepse referendumi është mbyllur dhe se Shqipëria është Republikë. Ti je pretendent për fronin, ata të respektojnë, por e dinë që jo fron, por dhe karrige në parlament nuk merr dot. Por, duke qënë se, si për të gjitha çuditë u gjend dikush, në këtë rast Lulzim Basha, – ti je këtu. Shumë e thjeshtë!

Por e rëndësishme është që këto çështje meritonin të diskutoheshin dhe ccfarë donim të bënim ne në Këshillin Politik ku ata nuk erdhën? Donim thjeshtë të diskutonim dhe të sqaronim këto gjëra që të mos mbetej kjo punë bam e bum në televizor. Do ndalohen koalicionet se kështu është puna. Jo fare!

Subjektet zgjedhore do të përcaktohen në kodin zgjedhor.

Në fund fare edhe diçka tjetër, koha në të cilën bëhet kjo, na qenka në shkelje të kodit të praktikave të mira. Është e vërtetë që ka një kod të praktikave të mira të vitit 2002, në mos gabohem, ka dhe një deklaratë sqaruese të Venecias në 2005 se çfarë ka kuptuar me këtë, se kuptohet që shumëkush e ka interpretuar në mënyra të ndryshme, por nuk po hy në detaje teknike. Flitet si praktikë e mirë që ndryshimet që lidhen me zgjedhjet, bëhen jo më vonë një vit para zgjedhjeve. Nuk po i hyj tani koha që humbëm me mbylljen për shkak të Covid etj, etj, por po ju them vetëm kaq; po kjo e 5 qershorit çfarë është kjo? E njëjta gjë! Tani si kjo qenka praktikë e mirë dhe ajo e 30 korrikut na qenka praktikë e keqe, kur të dyja lidhen me zgjedhjet? E për më tepër, kjo bëhet në parlament, ajo bëhet në një mjedis jashtë parlamentit. Kjo bëhet me deputetë, ajo bëhet me grupime politike që thonë, jo vetëm nuk e njohim parlamentin, por shkoni, merreni me qera një sallë se ne as si godinë nuk e njohim parlementin. Pra, edhe me godinën kanë problem.

Megjithatë, kjo që bëjnë na nderon ne, unë e përsëris Ne.

Ralf nëse PS në këtë proces nuk ka marrë asgjë, nëse PD ka marrë jo pak dhe nëse ju keni marrë po ashtu jo pak, në raport me çfarë keni kërkuar, kjo minimalisht duhet të të bëjë të reflektosh që kur nuk i kërkoj unë të gjitha dhe si kërkon PD të gjitha, – -se nuk po them Partia Socialiste se po thashë kur si kërkon PS, dukesh si milingona me Himalajet, – atëhere ti nuk mundet dot t’i kërkosh të gjitha.

Duhet minimalisht të kuptosh që vota me logjikë, jo me zemër për 5 qershorin është detyrim. Megjithatë, pikërisht se ti nuk e kupton këtë do të mbetesh i vogël dhe pikërisht pse ne e kuptojmë këtë do të mbetemi të mëdhenj.